5 belangrijke stappen van eenzaamheid naar verbondenheid
Vorige maand las je hier hoe Max en Jonne verstrikt raakten in hun eigen emoties. Ze verlangden naar elkaar maar voelden zich desondanks eenzaam en ellendig samen.
Lees hieronder welke 5 belangrijke stappen Max en Jonne zetten van wantrouwen naar vertrouwen en van eenzaamheid naar verbondenheid.
Max en Jonne nadat de mist is opgetrokken
Jonne in de hitte van de strijd tegen Max: “Waarom vertel je me niet gewoon wat er aan de hand is? Het kan toch niet zo zijn dat je geen enkel idee hebt? Of wil je het mij soms niet vertellen?”
Achteraf en in de veiligheid van mijn spreekkamer, kan Max vertellen dat hij op dat moment inderdaad geen idee had waarom zijn stemming zo kelderde.
Max: ‘Ik voelde me slecht en had het gevoel dat ik daar niet eens het recht toe had. Het maakte me boos. Ik denk dat ik me er voor schaamde. Dat maakte het wel extra moeilijk.
Bovendien, zo vervolgt hij, was ik bang om jou van streek te maken. Zo beginnen onze ruzies namelijk altijd.’
Verschrikkelijke ruzies met pijn en eenzaamheid tot gevolg. Max vertelt nu dat hij koste wat kost wil voorkomen daarin verzeild te raken. Dus bij het geringste teken van irritatie bij Jonne raakt hij gealarmeerd.
Terwijl ze nu samen op de situatie kunnen terugkijken en wat afstand kunnen nemen, lukt het hen ieders stappen in een wat groter verband te zien.
Bovendien kan ik hen in ons drie gesprek helpen het tempo omlaag te brengen en ‘de bliksem’ af te leiden. Daardoor kan Max nu wel stap voor stap zijn eigen gevoelens verkennen en uitspreken.
Max: ‘Er ontstaat dan een soort mist in mijn hoofd en keel en borststreek die maakt dat ik niet meer helder kan denken en voelen.’
Max snakt op zo’n moment eigenlijk naar de verzekering dat hij mag voelen wat hij voelt. Dat Jonne zich niet direct aangevallen zal voelen door hem en niet zal reageren door van zich af te slaan of zich terug te trekken.
Jonne wil op haar beurt niets liever dan te worden toegelaten en geruststelling te krijgen over Max’ gevoelens, in het bijzonder zijn gevoelens voor haar.
Maar Jonne en Max bereikten elkaar dus niet doordat ze werden meegesleept in hun eigen onbewuste reactie op hun eigen kwetsbaarheid en daardoor niet meer open konden staan voor zichzelf en elkaar.
Daardoor leek hun grootste angst keer op keer werkelijkheid te worden: Zij accepteert mij niet, hij laat mij niet toe. Zij wijst mij af. Hij vindt mij niet belangrijk…
Max en Jonne besloten samen dat ze dat niet meer wilden.
Ze leerden op een goede manier terug te kijken op zo’n moeilijk moment. Zodat ze te vurige hitte of ijzige kou tussen hen nu kunnen controleren.
Zodat ze hun onzekerheden die daardoor worden aangewakkerd onder ogen kunnen zien. En ze weer naast elkaar in plaats van tegenover elkaar kunnen staan.
VIJF belangrijke STAPPEN van eenzaamheid naar verbondenheid en van wantrouwen naar vertrouwen:
- Durf als Max en Jonne onder ogen te zien hoe je mede vorm geeft aan elkaars gevoelens. Hoe de manier waarop je met elkaar omgaat diepe angsten aanwakkert. Waardoor je elkaar uit je evenwicht brengt. Voer gesprekken, met elkaar, met je jezelf en of met een relatiebegeleider.
- Erken dat als je verstrikt raakt in je eigen emoties, het heel erg moeilijk is om dat effect dat je hebt op de ander nog te zien. Angst speelt bewust of onbewust mee en beperkt je waarneming.
- Leer het grotere verband te gaan zien en je wat in te houden. Zodat je nieuwsgieriger kan worden naar de zachtere onderliggende emoties van elkaar en niet alleen maar bezig hoeft te zijn met je eigen kwetsuren en angsten (zie ook deel 1 van deze blog) en dan het ergste denkt van je geliefde.
- Gun het jezelf en elkaar om op deze manier steeds opnieuw terug te kijken naar moeilijke momenten. Want het lukt natuurlijk niet van het ene op het andere moment om kennis die je zo opdoet, in het heetst van de strijd direct toe te passen. Zo leer je samen jullie interactie van binnen uit begrijpen en krijg je steeds nieuwe kansen om alsnog op een nieuwe meer bemoedigende manier op elkaar te reageren.
- Na verloop van tijd lukt het dan ook om diepere zachtere emoties zoals verdriet en schaamte maar vooral ook angst voor verlies / verlating / afwijzing onder woorden te brengen.
Max: ‘dit is het aller moeilijkst maar ook het aller fijnst. Het voelt als een opluchting’
Of zoals dr. Sue Johnson in Houd me Vast een man quote:
Ik vind het fijn als we ons kunnen inhouden en de volumeknop wat lager draaien. Ik vind het fijn als we het erover eens zijn dat het gesprek op een te hoge toon wordt gevoerd, uit de hand loopt en beangstigend wordt voor ons allebei.
We voelen ons machtig als we het erover eens zijn dat we niet weer gaan vastlopen zoals we dat al zo vaak hebben gedaan. We weten nog niet welke kant het opgaat, maar dit is een stuk beter.
We hoeven niet meer voortdurend in die doodlopende straat terecht te komen.
Cheers!
Merlijn
